W leczeniu refluksu można zastosować:
1) dietę – choroba ta wymaga zmiany stylu życia oraz nawyków żywieniowych. W przypadku tej choroby należy stosować dietę lekkostrawną. Należy ograniczyć spożywanie tłuszczów, a także zrezygnować z picia napojów gazowanych. Należy jeść mniej, ale częściej. Warto również zadbać o prawidłową masę ciała, ponieważ choroba ta częściej rozwija się u osób z nadwagą albo otyłych.
W diecie przy refleksie można jeść:
– czerstwe pieczywo;
– łagodne przyprawy;
– gotowane ziemniaki;
– herbaty ziołowe, ale poza herbatą z mięty pieprzowej;
– wodę;
– mleko i przetwory mleczne;
– owoce bez skórek i pestek, np. gotowane przeciery;
– chude mięso;
– marchew, buraki, szpinak, kalafior;
– chude wędliny;
– łuskany biały ryż, kasza manna, kasza jęczmienna, kluski i makaron nitki;
– chude ryby;
– jajka na miękko, lekko ścięta jajecznica, ale bez dodatku tłuszczu do smażenia;
– świeże przyprawy, np. bazylia, oregano;
– masło i oleje roślinne;
– na deser można zjeść kawałek ciasta drożdżowego albo biszkoptowego, mogą to również być owocowe musy, galaretki i budynie.
W przypadku choroby refleksowej należy zrezygnować z:
– tłustych wędlin i mięsa;
– smażonych i grillowanych potraw;
– mocnej kawy i herbaty;
– napojów gazowanych i niegazowych
– alkoholu i papierosów;
– tłustych ryb;
– dań typu Fast ford;
– tłustego nabiału;
– jajek na twardo;
– pieczywa razowego, chrupkiego i żytniego;
– owoców cytrusowych i soków z tych owoców, a także owoców kandyzowanych i z pestkami;
– orzechów;
– czekolady;
– pomidorów, ogórków, papryki, cebuli, kapusty, fasoli, grochu, rzodkiewki, pora, czosnku;
– dań i produktów, które zawierają ocet;
– gum do żucia;
– brązowego ryżu;
– ostrych przypraw.
2) leczenie farmakologiczne – stosuje się tu leki, które zmniejszają wydzielanie się kwasu żołądkowego, czyli tzw. inhibitory pompy protonowej. Jeżeli leczenie nie przynosi rezultatów, można podwoić dawkę a/lub dodać dawkę leków z grupy blokerów receptorów histaminowych H2. Stosuje się również leki alkalizujące, które zobojętniają kwasowość treści żołądka, ale też pokrywają błonę śluzową warstwą ochronną. W leczeniu wykorzystuje się także leki prokinetyczne, które odpowiadają za zwiększenie napięcia dolnego zwieracza przełyku, poza tym usprawniają perystaltykę przełyku i aktywizują żołądek do szybszego pozbywania się jego treści.
3) leczenie chirurgiczne – jeżeli leczenie farmakologiczne nie przynosi poprawy można zastosować leczenie operacyjne. Metody chirurgiczne, które wykorzystuje się w leczeniu refluksu to:
a) laparoskopia, która jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym i polega ona na pobraniu dna żołądka i owinięciu go wokół dolnego odcinka przełyku;
b) gastroplikacja, która również przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym i polega na zwężeniu żołądka pod nietrzymającym zwieraczem;
c) metoda ultradźwiękowa aparatem Stretta, która polega na wprowadzeniu do przełyku cienkiej sondy, która jest zakończona balonikiem z igłą.
Leczenie kobiet w ciąży wiąże się ze zmianą stylu życia, a także odpowiednią dietą. Leki należy tu stosować przez krótki okres czasu i w jak najmniejszej dawce. Bardzo często stosowane są leki zobojętniające, które nie wchłaniają się do krwioobiegu z przewodu pokarmowego. Kiedy są one nieskuteczne można zastosować preparaty ranitydyny. Natomiast inhibitory pompy protonowej są niewskazane u kobiet w ciąży.
Leczenie dzieci wygląda podobnie jak leczenie osób dorosłych. Najbardziej są tu skuteczne inhibitory pompy protonowej. Natomiast u niemowląt bardzo rzadko zaleca się leczenie farmakologiczne, ponieważ objawy mają charakter przejściowy. Zazwyczaj wystarczy zmiana sposobu żywienia, a także wprowadzenie mieszanek zagęszczonych u tych dzieci, które są karmione sztucznie.
Refluks jest chorobą przewlekłą, która ma okresy zaostrzeń i remisji. Choroba ta nie zagraża życiu, ale może ograniczyć codzienną aktywność.
Kiedy zakończy się leczenie refluksu należy dbać i przestrzegać prawidłowych nawyków żywieniowych, a także unikać leków, które zmniejszają ciśnienie w obrębie dolnego zwieracza przełyku.
U osób, które miały zaawansowana chorobę, a także gdy pojawiły się powikłania konieczna jest kontrola endoskopowa.