Trądzik młodzieńczy

Trądzik to przewlekła choroba zapalna mieszków łojowo – włosowych, która zależy od hormonów – androgenów. Ujścia mieszków włosowych stanowią tzw. pory. Mieszki znajdują się na twarzy, plecach oraz górnej części klatki piersiowej. Wyrastają z nich delikatne włosy, które mogą być niewidoczne. Gruczoły łojowe produkują wydzielinę, jaką jest łój.

Powstawanie pryszczy związane jest z nadmiernym wytwarzaniem łoju oraz wzmożonym rogowaceniem komórek przewodu wyprowadzającego gruczołów łojowych.

Trądzik powstaje w wyniku nadmiernego rogowacenia skóry, kiedy dochodzi do zatkania ujścia gruczołów łojowych, a to prowadzi do nagromadzenia się wydzieliny oraz kolonizacji bakteryjnej w gruczole łojowym.

W trądziku do zmian chorobowych prowadzi:
1) nadmierna produkcja łoju oraz zmiany w jego składzie;
2) zaburzenia w prawidłowym wzroście oraz mnożeniu się komórek, które wyściełają przewód wyprowadzający gruczołu łojowego;
3) namnażanie bakterii;
4) odczyn zapalny.

Z naturalnym procesem dojrzewania związana jest nadmierna produkcja łoju, a w niektórych przypadkach wynika ona z zaburzeń hormonalnych. Jednak nie u każdej osoby z trądzikiem występuje zwiększona produkcja łoju. Może dochodzić do zmian w składzie łoju, w związku z tym jednego ze składników będzie więcej, np. kwasu linolowego, a drugiego mniej, np. utlenionego skwalenu. To powoduje, że dochodzi do rogowacenia przewodów wyprowadzających gruczołów łojowych.

Trądzik występuje u 50 – 95% populacji w wieku od 11. do 30. roku życia. Do 20. roku życia częściej występuje u chłopców i mężczyzn, a po 20. roku życia u kobiet.

W wyniku z mian trądzikowych może dojść do powstania, po zaleczonych wykwitach, przebarwień ogniskowych. U chorych obserwuje się również mniejszy lub większy łojotok.

Jak powstaje trądzik?

Powstawanie trądziku to proces, który jest złożony z kilku etapów. Najpierw dochodzi do nadmiernej produkcji oraz gromadzenia łoju w gruczołach łojowych, które uchodzą do mieszków włosowych. W wyniku tego powstaje łojotok, a skóra błyszczy się. Potem dochodzi do rogowacenia ujść mieszków włosowych, a w wyniku tego powstaje zaskórnik. Następnie może dojść do zakażenia zaskórników obecną na skórze bakterią Propionibacterium acnes, a to powoduje zapalenie gruczołów łojowych. W wyniku tego powstaje czerwona i bolesna grudka, a gdy zostanie wytworzona ropa staje się krostką, która potem przekształca się w torbiel ropną. Później zmiany zapalne zaczynają się goić. Mogą pozostać blizny i przebarwienia.

Rodzaje trądziku

Ze względu na dominujące u chorego wykwity wyróżnia się następujące postaci trądziku:
1) trądzik zaskórnikowy – działa na niego lecenie zewnętrznymi preparatami przeciwzaskórnikowymi, które działając zmniejszają przyleganie komórek w ujściu mieszków włosowych;
2) trądzik grudkowo – krostkowy – w tej postaci występują zaskórniki oraz zapalne grudki i krosty. Konieczne jest zastosowanie antybiotyków, tych miejscowych, jak i ogólnych, np. tetracyklinę;
3) trądzik ropowiczy – występują tu zaskórniki, grudki zapalne oraz krosty, a także widoczne są zmiany naciekowe, cysty i przetoki. Jeżeli nie ma poprawy po leczeniu ogólnym przeciwbakteryjnym, to można zastosować izotreinoinę.

Najczęściej spotykaną postacią jest trądzik grudkowo – krostkowy.

Co wpływa na nasilenie się trądziku?

Na nasilenie trądziku mogą wpływać:
1) czynniki hormonalne – u kobiet trądzik nasila się przed miesiączką, ale też często występuje przy zespole policystycznych jajników;
2) leki – np. hormony anaboliczne, leki przeciwpadaczkowe, barbiturany;
3) kosmetyki – takie, które zatykają ujścia mieszków włosowych;
4) stres;
5) niektóre pokarmy – ten problem nadal budzi wiele kontrowersji, ponieważ jedni uważają, że pokarmy nie mają wpływu na trądzik, a inni są zdania, że wpływają. W związku z tym do zaostrzenia zmian trądzikowych dochodzi po spożyciu węglowodanów, produktów mlecznych oraz produktów ostrych.
Objawy trądziku
Trądzik najczęściej pojawia się na twarzy, szyi, klatce piersiowej, ramionach oraz okolicy międzyłopatkowej.

Objawy trądziku

Zmiany niezapalne	Zmiany zapalne	Zmiany po wygojeniu się wyprysków zapalnych
Zaskórniki – to wykwity, które powstają w miejscu gruczołu łojowego, a związane to jest z nadmierną produkcją i gromadzeniem się w nim łoju: - zamknięte – kiedy naciągnie się skórę są widoczne jako drobne, białe kropki, które mają w środku otwór; - otwarte – to przekształcone zaskórniki zamknięte, które przybierają ciemne zabarwienie.	Grudki – to zmiany, które są okrągłe, czerwone, bolesne, wystają ponad poziom skóry i powstają w miejscu zaskórników.	Blizny – powstają po wygojeniu się zmian: - blizny głębokie – to małe i głębokie blizny, powstają po wygojeniu się głębokich zmian; - blizny płaskie – to płytkie i duże blizny, które przypominają oderwany płat skóry, powstają po wygojeniu się płytkich oraz zlewających się ze sobą zmian; - blizny przerosłe – to duże i rozrosłe blizny, które wystają ponad poziom skóry, powstają po ciężko gojących się zmianach.
	Krosty – to wykwity, które powstają z grudek po nagromadzeniu się w ich wnętrzu ropy, którą widać nawet przez skórę na szczycie krosty.	Przebarwienia – to czerwonawe albo brunatne plamy na skórze, które powstają w wyniku wynaczynienia krwi z małych naczynek albo przeświecania małych naczyń krwionośnych pod skórą.
	Torbiele ropne – powstają w wyniku szerzenia się stanu zapalnego w głąb skóry oraz jamy, która jest wypełniona ropą i sięga aż do skóry właściwej. Po zagojeniu się pozostawiają bliznę.

Przyczyny powstawania trądziku

Bezpośrednie przyczyny powstawania trądziku nie są jeszcze do końca poznane. Przyczyną powstawania stanu zapalnego i zmian ropnych na skórze są bakterie.

Przyczyny powstawania trądziku to przerost gruczołów łojowych, a także łojotok. Związany jest również z nadmiernym rogowaceniem mieszków włosowych. Do jego powstawania przyczyniają się bakterie beztlenowe, czyli propinibacterium. Wpływ mogą mieć także zaburzenia hormonalne, stres, zaburzenia odporności oraz uwarunkowania genetyczne.

Za powstawanie trądziku odpowiedzialne są czynniki genetyczne. U chorych istnieje skłonność do nadmiernego wydzielania łoju oraz rogowacenia ujść mieszków włosowych, co prowadzi do powstawania zaskórników. Osoby, u których w rodzinie występował trądzik, borykają się z jego ciężką postacią.

Wpływ mają również bakterie i higiena. Za trądzik mogą odpowiadać bakterie Propionbacterium acnes, które znajdują się w ujściach gruczołów łojowych i wytwarzają enzymy lipolityczne, które są odpowiedzialne za hydrolizę trójglicerydów znajdujących się w łoju. Dbanie o prawidłową higienę zapobiega gromadzeniu się bakterii na skórze.
Również czynniki hormonalne mają wpływ na trądzik. Dowiedziono, że za trądzik odpowiedzialne są męskie hormony płciowe, jakimi są androgeny. U chorych występuje nadmierna reakcja gruczołów łojowych na działanie hormonów albo nadprodukcja androgenów. Wpływ tych hormonów jest widoczny szczególnie u kobiet podczas miesiączki, kiedy to nasilają się objawy trądziku.

Na trądzik mają także wpływ leki, czynniki środowiskowe, promieniowanie UVA, dieta i stres.

Leczenie trądziku

Trądzik należy leczyć u dermatologa, który po ocenie stanu skóry pacjenta będzie mógł wdrożyć odpowiednie leczenie. Takie leczenie ma na celu zniknięcie grudek i zaskórników, a także unormowanie produkcji łoju i kontrolę nawilżenia skóry.

Leczenie miejscowe

Stosuje się leczenie miejscowe, przy trądziku łagodnym i o średnim nasileniu. Leki mają postać maści, kremów, żeli, płynów i używa się ich bezpośrednio na zmiany.

W leczeniu trądziku stosuje się antybiotyki, np. erytromycynę oraz klindamycynę, które dostępne są tylko na receptę. Leki te są skuteczne, ale podczas ich stosowania może pojawić się lekooporność, dlatego nie należy ich stosować przez dłuższy czas samodzielnie. Antybiotyki mają zahamować namnażanie się bakterii. Miejscowe stosowanie tych leków jest skuteczne w niezbyt nasilonym trądziku grudkowo – krostkowym.

Stosuje się również retinoidy, czyli pochodne witaminy A, np. tretynoina, izotretynoina. Działają one przeciwzaskórnikowo i mają również działanie przeciwzapalne. Posiadają silne właściwości keratolityczne oraz przeciwłojotokowe. Ich działanie polega na zmniejszeniu wydzielania łoju przez gruczoły łojowe. W sprzedaży dostępne są także retinoidy nowszej generacji, np. adapalen, tazaroten. W ich przypadku może dojść do podrażnienia skóry, np. zaczerwienienia, złuszczenia oraz pieczenia. Dostępne są tylko na receptę.

Poza tym można kupić bez recepty nadtlenek benzoilu. Ma on działanie przeciwbakteryjne, które nie powoduje lekooporności i ma słabe działanie przeciwzaskórnikowe. Również wykazuje działanie drażniące tak jak retinoidy. Można stosować go w łagodnych, jak i nasilonych postaciach trądziku. Jest związkiem bakteriostatycznym, co oznacza, ze hamuje namnażanie bakterii, ale nie zabija. Dostępny jest w postaci kremów i żeli.

W aptekach dostępny bez recepty jest kwas azelainowy. Działa on na wszystkie problemy, które występują przy trądziku oraz na przebarwienia pozapalne.

Stosuje się także preparaty łączone. W Polsce można kupić połączenie nadtlenku benzoilu z klindamycyną oraz połączenie nadtlenku benzoilu z adapalenem. Mają one większą skuteczność.

Można także zastosować preparaty wspomagające, jakim jest kwas salicylowy oraz kwas glikolowy, które dostępne są bez recepty. Mają one słabe działanie przeciwzaskórnikowe i przeciwzapalne. Zazwyczaj stosuje się je w preparatach wspomagających właściwe leczenie trądziku.

Leczenie ogólne

Stosuje się także leczenie ogólne. Przy nasilonym trądziku stosuje się leki doustne.

Podstawą leczenia trądziku są antybiotyki podane ogólnie. Stosuje się tu tetracykliny, które są dostępne na receptę. Leki te działają przeciwbakteryjnie oraz przeciwzapalnie na zmiany skórne oraz mają niewielkie działania niepożądane. Natomiast, kiedy nie można podać tetracyklin, to stosuje się erytromycynę, którą ma słabsze działanie i daje działania niepożądane ze strony układu pokarmowego. Ostatnio coraz częściej zaleca się również azytromycynę. Antybiotyki stosuje się przynajmniej przez trzy miesiące. Po zakończeniu terapii antybiotykami zaleca się podtrzymujące stosowanie miejscowych leków z retinoidami, aby zapobiegać nawrotom.

W przypadku kobiet stosowane są również tabletki antykoncepcyjne, które zawierają, np. octan cyproteronu, dienogest.

W cięższych postaciach trądziku zaleca się stosowanie pochodnej kwasu witaminy A – izotretynoinę, która działa na wszystkie problemy występujące w trądziku, czyli złuszcza naskórek, hamuje pracę gruczołów łojowych, a także ma działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Wskazaniem do jej zastosowania są dwie nieskuteczne terapie antybiotykiem. Lek ten ma skutki uboczne, dlatego powinien być zażywany pod kontrolą lekarza. Poza tym może uszkadzać płód, dlatego kobieta podczas jego stosowania nie powinna zajść w ciążę.

Można zastosować terapię świetlną. Na trądzik korzystnie wpływają lasery, które emitują światło niebieskie lub czerwone.

Zabiegi

Oprócz leczenia miejscowego i ogólnego dermatolog może zaproponować różne zabiegi. Aby można było zacząć usuwanie blizn po trądziku, to musi on być całkowicie wyleczony. Musi upłynąć od powstania ostatniej zmiany. Leczenie to jest długotrwałe i czasami konieczne jest powtarzanie zabiegów.

Peeling chemiczny można wykonać zarówno w gabinecie dermatologicznym, jak i kosmetycznym. Zabieg ten polega na złuszczaniu wierzchnich warstw naskórka za pomocą substancji chemicznych. W tym celu skórę smaruje się kwasem, który ma określone stężenie, a jego siła działania zależy od czasu, jaki pozostawia się go na skórze. Zabieg trzeba powtarzać kilkakrotnie. Skóra po takim zabiegu jest wrażliwa i wymaga szczególnej pielęgnacji. W takim peelingu chemicznym zawarte są różne środki złuszczające, np. mieszaniny kwasów oraz związki fenolowe.

W sprzedaży dostępne są kremy, które mają działanie złuszczające oraz wybielające chemicznie. W ich składzie są słabe kwasy.

Można przeprowadzić zabieg dermabrazji, który polega na mechanicznym zniszczeniu wierzchnich warstw naskórka, a w niektórych przypadkach dochodzi się aż do skóry właściwej. Do tego celu wykorzystuje się diamentową tarczę, która działa jak maszyna do polerowania. Jeżeli dojdzie do takiego mechanicznego zniszczeni skóry, to zostaje ona pobudzona do naturalnego procesu gojenia się oraz produkcji kolagenu. W wyniku tego skóra wyrównuje swój poziom oraz kolor. Przy tym zabiegu konieczne jest miejscowe znieczulenie. Po zbiegu skóra może się goić nawet przez kilka tygodni, dlatego wymaga specjalnej pielęgnacji.

Możliwe jest przeprowadzenie delikatniejszej postaci tego zabiegu, czyli mikrodermabrazji, która polega na zniszczeniu zewnętrznych warstw naskórka, ale bez wpływu na skórę właściwą. Nie jest tu konieczne znieczulenie miejscowe.

Na blizny po trądziku dobre są także zastrzyki z kolagenu. Podczas tego zabiegu dochodzi do mechanicznego wypełnienia, wstrzykniętym w skórę kolagenem, wklęsłej zmiany bliznowatej. Dzięki temu blizny stają się spłycone i mniej widoczne. Zabieg trzeba powtarzać, ponieważ kolagen po pewnym czasie wchłania się.

Stosuje się także terapię laserową. Zabieg ten polega na mechanicznym zniszczeniu wierzchnich warstw naskórka. Jest to zabieg bezpieczny i bezbolesny, ponieważ naskórek nie jest unerwiony. Można ją zastosować, aby wygładzić blizny, zlikwidować przebarwienia oraz ujednolicić skórę. Jest to droga terapia, a konieczne jest wykonanie kilku serii.

Niektórzy stosują także zastrzyki sterydowe. Umożliwiają one usuwanie płaskich i niedużych blizn. Hamują one reakcje zapalne w skórze i mają kataboliczny wpływ na metabolizm tkanki łącznej, która jest wytwarzana podczas bliznowacenia. Jednak sterydy te mogą powodować miejscowe skutki uboczne, a jeżeli będzie się je stosować kilka razy to mogą spowodować objawy ogólne.

Można się także zgłosić na operację plastyczną, ale w Polsce z powodu zmian trądzikowych są one rzadko wykonywane. Dobre efekty widać, jeżeli są to zmiany bliznowate, które są duże i głębokie.

Porady dla osób borykających się z trądzikiem młodzieńczym

Jeżeli mamy do czynienia z trądzikiem, to nie należy samodzielnie wyciskać zaskórników oraz krostek, ponieważ prowadzi to do powstawania zmian zapalnych i blizn. Należy stosować preparaty, które polecił nam lekarz.

Należy stosować z pewnym umiarem ogólnie dostępne kosmetyki do cery łojotokowej. Nadmierne wysuszenie oraz podrażnienie skóry może doprowadzić do nasilenia się objawów. Nie można stosować tłustych kremów, należy unikać środków głęboko oczyszczających i złuszczających. Niewskazane są także preparaty, które zawierają alkohol, ponieważ mogą one nasilać trądzik.

Trzeba ograniczyć makijaż, ponieważ stosowanie pudrów, podkładów, fluidów może blokować ujście gruczołów łojowych, co powoduje nasilenie objawów.

Należy uważać na to, co się je, chociaż niektórzy uważają, że trądzik nie zależy od diety. Jednak u niektórych osób mogą nasilać się objawy, np. od słodyczy czy ostrych przypraw.

Jak pielęgnować skórę trądzikową?

Skóra trądzikowa wymaga specjalnej pielęgnacji. Należy używać preparatów, które dostępne są w aptece. Twarz należy myć delikatnymi piankami lub żelami. Następnie skórę należy przetrzeć bezalkoholowym tonikiem i posmarować lekkim kremem nawilżającym.

Bardzo ważne jest, aby skórę utrzymywać w czystości. Skórę należy oczyszczać kilka razy dziennie z łoju, potu, brudu oraz kurzu. Dzięki temu nie będą tworzyły się zaskórniki. Należy tu stosować produkty, które są specjalnie przeznaczone do oczyszczania skóry trądzikowej, są to żele, pianki, toniki, mleczka. Zadaniem tych kosmetyków jest usuwanie martwego naskórka, a także zmywanie łoju. Niektóre z nich zawierają kwas salicylowy, który zapobiega tworzeniu się zaskórników. Nie należy używać mydła oraz kosmetyków, które zawierają alkohol, ponieważ wysuszają skórę i mogą powodować podrażnienia.

Dodatkowo można stosować różne maseczki, które zawierają substancje absorbujące serum, ale nie powinno się ich stosować zbyt często, gdyż mogą wysuszyć skórę.

Ważne jest odpowiednie nawilżenie skóry trądzikowej. Jeżeli skóra będzie za bardzo wysuszona, to wzrośnie wydzielanie łoju oraz dojdzie do rogowacenia naskórka i zamykania ujść gruczołów. Powinno się stosować krem na bazie wody, a nie tłuszczu.

Można stosować także krem z filtrem przeciwsłonecznym dla skóry trądzikowej. Kremy te zapobiegają starzeniu się skóry oraz powstawaniu przebarwień.

Należy uważać na preparaty matujące, ponieważ nie mają one właściwości pielęgnacyjnych. Dzięki nim uzyskuje się chwilowy efekt skuteczności.

Powinno się unikać związków, które mogą drażnić i uczulać naszą skórę, a są to: talk, glikol propylenowy, substancje zapachowe, metale ciężkie, parafina, stearyna, pochodne kwasu benzoesowego, aceton oraz kwas borowy i pochodne fenolu.

Kosmetyki do makijażu przeważnie zamykają ujście gruczołów łojowych. W związku z tym należy stosować kosmetyki, które są wyprodukowane na bazie wody i pozbawione tłuszczy.

Nie należy samemu wyciskać krost, ponieważ wtedy gorzej się goją. Dużym problemem jest golenie się mężczyzn z trądzikiem. W tym celu zaleca się, aby stosować maszynki elektryczne i krem do golenia. Po goleniu trzeba nałożyć preparat odkażający i nawilżający.

Dieta na trądzik

Nieodpowiedni styl życia i zła dieta niekorzystnie wpływają na naszą cerę. W przypadku trądziku wpływ niektórych pokarmów nie jest do końca wyjaśniony. Dermatolodzy cały czas spierają się o to, czy nasza dieta ma wpływ na trądzik. To co jemy z pewnością wpływa na wygląd naszej cery, tak jak na naszą sylwetkę.

W przypadku niektórych osób dieta w ogóle może nie mieć wpływu na powstawanie trądziku, a u innych będzie zaostrzać jego objawy.

Najważniejsze w diecie na trądzik jest unikanie produktów wysoko przetworzonych. Warto odstawić kolorowe napoje, słone przekąski oraz żywność z długim terminem przydatności. Należy unikać słodyczy, a szczególnie czekolady. Trzeba ograniczyć potrawy smażone, a zamiast tłuszczy zwierzęcych, stosować tłuszcze roślinne. Rezygnujemy również z fast foodów, wybieramy chudy nabiał, sól i ostre przyprawy lepiej zastąpić świerzymi ziołami. Ostre potrawy powodują, że skóra wydziela więcej sebum. Lepiej używać soli morskiej niż jodowanej. Duże ilości soli, która nam szkodzi znajdują się w niezdrowej żywności, np. chipsy. Ograniczyć trzeba również białe pieczywo i makarony pszenne. Szkodliwe także są papierosy i alkohol.

Warto sprawdzić, jakie produkty są zalecane w diecie na trądzik.

Na trądzik dobre jest zjadanie tego, co naturalne, bogate w witaminy, cynk oraz błonnik. Produkty, po które sięgamy powinny być świeże i dobrej jakości. Warto zjadać, np. marchewkę, pomarańcze, brzoskwinie, pomidory oraz brokuły. Skóra nabierze koloru i będzie wyglądała zdrowiej.

Schorzenia skórne łagodzą witaminy z grupy B. źródłem tych witamin są orzechy, rośliny strączkowe, wątróbka, ziemniaki, jajka oraz drożdże.

Dieta na trądzik powinna być bogata w cynk, który działa leczniczo na trądzik i ułatwi gojenie się ran. Cynk zawierają owoce morza, rośliny strączkowe, kasza, ryby, słonecznik, pieczywo żytnie.

Odpowiedni również jest błonnik, który pomaga w oczyszczaniu organizmu z toksyn. Znajduje się w kaszach otrębach, brązowym ryżu, pieczywie pełnoziarnistym, fasoli, szpinaku, jagodach i malinach.

Należy także stosować produkty, które zawierają witaminę A. Witamina ta reguluje wydzielanie sebum. Znajduje się ona w czerwonych i pomarańczowych warzywach, ale też w wątróbce, nabiale, i jajkach.

Witamina E chroni naszą skórę przed działaniem wolnych rodników, negatywnym wpływem promieniowania słonecznego, a także ma działanie przeciwzapalne. Obecna jest w wątróbce wieprzowej, szpinaku oraz awokado.

Domowe sposoby na trądzik

Znanych jest wiele domowych sposobów na walkę z trądzikiem. Jednak niektóre z nich zamiast pomagać, pogarszają stan naszej skóry. Dlatego nie można od razu zakładać, że ten, a nie inny sposób nam pomoże. Każdy inaczej reaguje na stosowanie różnych preparatów.

Niektórzy uważają, że na trądzik pomagają truskawki, które działają na naszą skórę odżywczo, bakteriobójczo oraz ściągająco. Sokiem z tych owoców można wybielić przebarwienia.

Miód nałożony na skórę działa antybakteryjnie oraz łagodzi podrażnienia, nawilża i zmniejsza widoczność blizn potrądzikowych. Płynny miód nakłada się na miejsca z trądzikiem, a po kilkunastu minutach zmywa ciepłą wodą.

Wiele witamin oraz minerałów zawierają jajka. Osoby, które mają wykwity mogą stosować maseczkę z białka jajka kurzego. należy ubić jedno jajko z sokiem z połówki cytryny, nałożyć na twarz na 10 – 15 minut. Trzeba uważać, jeżeli jest się uczulonym na jajka.

Innym sposobem są drożdże, które pomagają walczyć z wykwitami na skórze. Drożdże piwowarskie bogate są źródłem witamin, składników mineralnych oraz mikroelementów. Aby zrobić domową maseczkę trzeba wymieszać około 2 dag drożdży z 2 łyżkami mleka. Papkę nakłada się na całą twarz, a po 15 – 20 minutach zmywa ciepłą wodą. Ma ona działanie przeciwtrądzikowe, oczyszczające, odżywcze oraz wzmacniające.

Skórze ze skłonnością do trądziku mogą pomóc okłady z kefiru. Zawiera on wiele witamin, a także białko, wapń.

Udowodniono, że skuteczne działanie ma także sól z Morza Martwego. Zawiera ona, np. magnez, potas i żelazo, które pomagają leczyć m.in. trądzik młodzieńczy. Ma działanie regenerujące i oczyszczające. Sól rozpuszcza się w wodzie i przemywa się nią twarz.

W walce z wypryskami pomóc może maseczka z ziaren zbóż, ale też ma działanie regenerujące, oczyszczające i łagodzące. Należy zmielić wybrane zboże w młynku na proszek, a potem zmieszać go z wodą. Tak przygotowaną papkę nakłada się na twarz na kilkanaście minut.

W leczeniu trądziku może pomóc czosnek, który ma właściwości antybiotyczne. Główkę czosnku należy zgnieść i nałożyć na twarz. Zacznie działać po 10 – 15 minutach po tym czasie trzeba go zmyć.

Można zmieszać cynamon z miodem, aż do uzyskania jednolitej papki. Nakłada się ją na twarz przed snem i zmywa rano. Taki zabieg trzeba powtarzać przez dwa tygodnie.

Aby zapobiec powstawaniu zaskórników można przygotować papkę z cytryny. Należy zmieszać równe ilości soku ze świeżej cytryny i oleju z orzechów ziemnych. Tak przygotowaną papkę nakłada się na twarz.

Na pryszcze może pomóc zmieszanie jednej miarki wody różanej z taką samą ilością soku z cytryny. Należy ją nałożyć na skórę i pozostawić na 20 – 30 minut, a potem zmyć letnią wodą.

Pomocny może być także miąższ ze świeżych pomidorów. Po nałożeniu na twarz zostawia się na godzinę, a później zmywa ciepłą wodą.

Trądzik młodzieńczy a inne choroby

Czasami trądzik młodzieńczy mylony jest z innymi chorobami. Trądzik młodzieńczy jest jedną z postaci trądziku pospolitego, a ten mylony jest z trądzikiem wywołanym. Ma on podobne objawy. Dzięki dokładnemu wywiadowi można wnioskować o innej patologii. Trądzik wywołany bardzo często dotyczy osób po 30. roku życia, którzy w pracy są narażenie na działanie różnych środków chemicznych, np. chlor.

Z trądzikiem pospolitym można również pomylić trądzik różowaty, który również objawia się czerwonymi grudkami oraz krostami, które umiejscowione są na nosie, policzkach, wokół ust oraz brodzie. Zmiany zazwyczaj pojawiają się po 40. roku życia. Nie ma zaskórników, z których powstają krosty.

Podobne objawy daje również liszajec zakaźny. Przypomina on opryszczkę, ponieważ pojawiają się ropne pęcherze, które mogą pękać i pokryte są miodowo – żółtym strupem. Wywołana jest ona przez bakterie i może pojawiać się na całej twarzy.

Trądzik można także pomylić z czyrakiem. Na początku pojawia się czerwony i bolesny guzek, który po kilku dniach zamienia się w krostkę. Z czasem odpada i pozostawia bliznę. Najczęściej czyrak pojawia się w owłosionych obszarach twarzy. Powstają one w wyniku zakażenia gronkowcem.
Można go także pomylić z zapaleniem mieszków włosowych, ponieważ tutaj też pojawiają się krosty, które są wypełnione ropą. Zmiany pojawiają się na twarzy oraz na owłosionej skórze tułowia i kończyn. W związku z tym krosta może być przebita włosem. Choroba ta jest wywoływana zakażeniem gronkowcem.

Trądzik mylony jest także z opryszczką. W tej chorobie zmiany powstają zazwyczaj w okolicy ust. Są to pęcherzyki, które podchodzą ropą.